Hayatta istediğim hiçbir şey yolunda gitmiyor. Mesela yatağa
girince hemen uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum. Otobüste oturacak yer bulmak
istiyorum bulamıyorum. Öfkelenmek, mutsuz olmak istemiyorum. Öfke kontrolüne
ihtiyacım vardı benim. Cidden. Küçükken aşırı öfkeliydim. Çok çabuk kızardım.
Sonra kendime çıkış yolu buldum. Koştum. Yüzücü`yle bu sayede tanıştım. Aslında
koşarken çok kafa tiplerle tanıştım. Mesela bembeyaz, naylon spor
kıyafetleriyle koşan ful makyaj teyze. Sabah kaç fark etmez kadın hep böyle
geliyor. Kıpkırmızı rujla. Fötr şapkalı amca var bir de. O da her gün tempolu
yürür. Kotla koşan abla var ama o akşamları geliyor genelde. Çocuğunu okula
bırakıp gelen var. Öğretmeni çekiştiriyorlar, kalori hesaplıyorlar, ardından
güne yapacakları börek çörekten bahsediyorlar. Üç yıl önce Yüzücü`yü görünce
gözlerim yerinden fırladı. Adam heykel gibiydi. Kalbim Bay Uzun`a ait diye
hormonlara her zaman müdahalede edemiyorsun ki. Hem o zamanlar uzunla tanışmayı
becerememiştim. Bu gerilme hareketleri yaparken her sabah teyzeler buna
musallat olurdu. “Yüzücü evladım nasıl yapılıyor şu, ay oldu mu?” Sanki plates
salonu. Zamanla garip bir şekilde arkadaş olduk. Aslında çok konuşmuyoruz.
Naber, nasılsın? Daha çok koşuyoruz birlikte. Uzun zamandır da sabah koşusuna
gitmemiştim. Yazın zaten staj derdi vardı. Soğuk demedim, bu ara bu öfke
vücuttan çıkmalı dedim gittim. AvukatKız sadece yürüyor. Yürürken çeneme
vuruyor bolca dırdır ediyorum.Zaten sonrada ağzıma sinek kaçıyor. Ama koşmak
ciddi mevzu. Sadece koşarım. Kafamı boşaltır, düşünür, gerekliyi eklerim. Bu
kez burdan başka anlatamadığım olayı buna anlatıp akıl alayım dedim. Hafif
tempoda koşuyoruz, çünkü konuşurken koşmak ölüm. Kafamı çevirdim buna hararetli
hararetli anlatıyorum. Sonra kıçımın üstüne düştüm. Ama ilk hissettiğim şey
kafamdaki acı. Ağaca tosladım. Koştuğumuz yolun ortasına ağacı koymuşlar bende
küt diye kafayı geçirdim. Anlımın yanı çizik çizik bir kırmızı kaldı. Çanakta
oturmaya müsait halin sonuna geldi. Suratımda iz kalmaz umarım. Sonra eve gelince
bir şey daha oldu iyice sinirlerim zıpladı. O da yarına kalsın anlatacak kafa
sinir kalmadı.
Geçmiş olsun.. dikkat et kendine..bende tempolu yürüyüşü seviyorum :)
YanıtlaSilSağol :) koşmayı çok çok seviyorum.Umarım iz kalmaz ya. sürtmüşüm biraz pek iyi durmuyor :D
SilKoşu yapmak güzel, ama nereye koştuğuna bağlı değişir, geçmiş olsun çok..
YanıtlaSilÇok sağol. Annem bu sakarlıkla 21 nasıl hayatta kaldım onu merak ediyor :D
SilEhehe dikkat etmek lazım tabi. Koşmak yürümek çok iyi geliyor bence de :))
YanıtlaSilÖnüme bakmayinca oldu ne yapalim cezamizi cekicez. :D
SilGeçmiş olsun :)
YanıtlaSilYa ben durup dururken hayatta yürüyüp koşmam.Çok özendim :D
aa ben severim koşmayı. Sağol izi var hala yaa :(
Sil