Hayat benim için durmuşken insanların hayatına devam ediyor olması beni sanırım şaşırtıyor. Hayatımda bana yakın sadece iki ölüm gördüm. Babaannem bir gece yarısı evinin merdivenlerinden düştü ve öldü. Dedem bir gün olsun hasta görmediğim. Kalp krizi yüzünden öldü. Birkaç gün hastane de kaldı ama çok normal ve sağlıklıydı. Öleceklerini hiç düşünmemiştim. Hala köye gittiğimde, eve girdiğimde gözlerim arıyor. Belki annem bizi etkileyebileceğini düşünmeyip cenazeye katılmamıza izin verseydi böyle hissetmezdim. Annem 15 yaş için erken olduğunu düşündü. Şimdi 22 yaşındayım kendi kararımı verip sormuyorum bile ama ölüm düşüncesi bile benim için zor. İnsanlar fotoğraflar paylaşıyor, snapler atıyor, yer bildirimleri yapıyor. Bense tüm gün bir hastanede işe gitmediğim için deliye dönen patronumun işlerini halletmek için kucağımda lap topla çalışıyorum. Daha ne kadar bekleyeceğimizi bile bilmiyorum. Ama burdan ayrılmaya korkuyorum. Dedemden en son ayrılırken elim tutup gözlerimin içine bakması geliyor. O günden beri bir kez bile ona dokunamadım. Eve sadece uyumak için gidiyorum bu da annemi daha çok delirtiyor. Aslında şu sıra herkes benden nefret ediyor. Ailem davranışlarım yüzünden kafayı sıyırdığımı düşünüyor. Bütün gün hastanede beklemem, elimde bilgisayarım çalışmam, sonra bir sonraki gün tekrar erkenden hastaneye gelmem. Ama evde olmaya katlanamıyorum. Anneannemi gece her kalktığımda dışarda o soğukta ağlarken buluyorum. Sürekli “kandırdın beni” diyor. Bıkmadan usanmadan tekrarlıyor. Annem teyzelerim anneannemin yanında ağlamazken o yokken sürekli dedemden bahsedip ağlıyorlar. Annem beni ağlama duvarı gibi kullanıyor. Ben ağlayamıyorum diyen ben artık insanların etrafımda olup olmamasını bile umursamıyorum. Sadece Sidikli hafta sonu geldikçe tek gram göz yaşı dökmüyorum. Bazen benim yeteri kadar üzülmediğimi düşündüğünü hissediyorum. Ama o etraftayken yapamıyorum. O ağlarken teselliye ihtiyacı varken yapamıyorum. Dedemi sevdiğimi biliyordum. Ama bu kadar derinden sevdiğimden haberim yoktu. Onun üzerine bu kadar çok hayalim olduğundan da haberim yoktu. Tüm bu zaman sonunda bir şeyi daha fark ettim. Her ailenin bir güneş şemsiyesinin çubuğu var. O yoksa bir halta yaramıyor.
Bu arada ben de bir dedeyim. Geçen sene bu günlerde bir baypass geçirdim. Dört damarım birden değişti. Ölürsem iki torunum mahzun kalırdı. Şükür ki o vartayı da atlattık. Elbette aileyi toplayan ve himayesine alan bir şemsiye bulunmalı... (Şems güneş demek. Şemsiye güneşlik demek.)
YanıtlaSilAllah torunlarınızla geçireceğiniz çok günler göstersin size.
SilCanım benim..
YanıtlaSilAnnen cenazeye katılmanı isteseydi de gözlerin arıyor. Hele ki en yakının olunca. Gidişini kabullensen de.. kapalı kapı açılacak ve içeri girecek gibi geliyor.
Herkes kendi çıkarını düşünüyor işte. Patronun sana biraz anlayış gösterse ölür sanki.
Tüm gün hastanede.. Tek hatırladığım annemin hastanede delirmesi ve ağlıyorum diye bana saldırmasıydı. Ağlayan insandan zarar gelmez en azından içine atmıyorsun diğerleri kadar. Sidiklinin yanında gözyaşlarını saklama. Beraber ağlayın ne olacak? Ağlayan insanı susturanları hiç anlamıyorum. Onun acısı sonradan daha beter çıkıyor.
Dedene tekrardan acil şifa diliyorum. Güçlü ol, deden için. Bırakma kendini.
Adam yapacağını yaptı. Cenaze prosedürü yasalda 3 gündü sanırım ben hasta diye 3 hafta yoktum.
SilAnnemi anneannemi öyle görmek beni çok üzüyor. Sidikli ile olmaz. bende öyle olursam dayanacak omuzu kalmaz ki
Evrene mesaj zımbırtılarına pek inanmazdım ama iyi düşün iyi olsun.
YanıtlaSilEn azından dene bakalım işe yarayadabilir.
Umarım en kısa zamanda iyileşir denen Lady'm.
Acil şifalar versin.
Sende çok dikkat et.
Üzme diyeceğim ama boş kalacak :(
Sağ ol Müptem.
SilO iş cenazeyle alakalı değil. Ben katılmama izin verilmeyen anneanne cenazesinden sonra arkadaşımın saçma sapan bir olay yüzünden gelen ölümünü görüp o cenazeye katıldım ve etki aynı. Onun bir daha hayatında olmayacağını kendine anlatamıyor insan.
YanıtlaSilBaşkaları hayatına devam ediyor sen üzgünken evet ama bir süre sonra sen de hayatına devam etmeye başlamazsan destek alman gerekecek bunun farkındasın dimi? Deden öldü ya da ölüyor diye düşünme o an orada ve çok güzel zamanlarınız oldu bunları düşünmeyi dene. İş yerin sana bu konuda bir şey söyleyemez affedersin de burda öylesine bir olay yüzünden işe gitmemenden bahsetmiyoruz. Senden bir verim bile alamaz şu dönemde o adam neyin kafasını yaşıyor ya
Farkındayım. Cha neden böyle oldum bilmiyorum. dedem meğer hayatımdaki kayaymış. Anlamıyorum nasıl fark etmedim ben,m için bu kadar önemi olduğunu. Korkuyorum Cha. her an bir sevdiğim insan daha zarar görür, bir şey olur diye. Çok düzgün düşünemiyorum.
SilSon iki yazını okurken içim yandı. Bu acıyı en çok yaşayanlar anlar sanırım. Ben canımı kaybedeli 4 yıl oldu ve hala kendime gelebilmiş değilim. Rabbim sana sevdiğinin acısını yaşatmasın inşallah.
YanıtlaSilÖzür dilerim tekrar canını acıttığım için. inşallah iyileşir.
SilAnneannenin "kandırdın beni" cümlesini okuyunca göz yaşlarımı tutamadım. Ne kadar büyük bir acı yaşadığını tahmin bile edemiyorum. Dedenin iyileştiğine dair yazını bekliyorum. İnşallah bir an önce ayağa kalkar.
YanıtlaSilİnsanlar hayatlarını yaşamaya devam edecek, sen de edeceksin Lady'm. Sabret.
Moria anlatamam onu öyle söylerken ağlarken bir başına görmenin ne demek olduğunu. O hayatımda gördüğüm en cadaloz en güçlü kadınken küçücük bir çocuk görmek çok yaralayıcı.
SilDeden biran önce iyileşir umarım. Önceki yazılarını da şimdi okudum, böyle güzel insanlar daha uzun yaşamalı, yaşamalı ki içlerindeki iyiliği dağıtmaya devam etsinler.
YanıtlaSilİnşallah. iyi dileklerin için teşekkürler.
Sil